Kształt cząsteczek

1.2. Reguły metody VSEPR

1. Geometrię drobiny można przewidywać, dla struktur pozwalających się opisać w postaci EA_nH_m, gdzie E – atom centralny, A – atomy pierwiastków grup głównych, jednakowe lub różne, z wyjątkiem wodoru, H – atomy wodoru, n – łączna liczba ligandów typu A, m – liczba atomów wodoru.
2. O przestrzennym rozmieszczeniu ligandów wokół atomu centralnego decyduje liczba przestrzenna (Lp), którą stanowi łączna liczba wolnych par elektronowych atomu centralnego (L_wpE) i par σ.
3. Orientacja przestrzenna kierunków osi przestrzeni orbitalnych par elektronowych decydujących o budowie przestrzennej drobiny jest maksymalnie symetryczna i zależy tylko od ich liczby.
   Liczba przestrzenna jednoznacznie określa orientację przestrzenną i może przybierać wartości 2, 3, 4, 5, 6, 7 i rzadko wyższe.
4. Wzajemne odpychanie się par elektronowych jest zgodne z zasadą: najsilniej odpychają się dwie pary elektronowe, słabiej odpycha się wolna para z parą σ, a najsłabiej dwie pary σ.
5. Dla atomów stanowiących ligandy, musi być spełniona reguła helowca: dublet dla wodoru, oktet dla pozostałych pierwiastków.