2.1.5   Skraplanie gazów. Izotermy Van der Waalsa.

Izotermy – zależności p od V dla stałej temperatury wyliczone z równania Van der Waalsa są dość zgodne z izotermami uzyskanymi doświadczalnie. Rys. 2.12 przedstawia izotermy dla dwutlenku węgla. Poniżej pewnej temperatury  zwanej temperaturą krytyczną obserwuje się odcinki równoległe do osi V, co wskazuje, że przy pewnych ciśnieniach następuje skokowa zmiana objętości. Efekt ten jest związany ze skropleniem gazu, a punkty leżące na odcinkach odpowiadają współistnieniu obu faz ciekłej i gazowej. Powyżej temperatury krytycznej gaz nie może ulec skropleniu niezależnie od tego jak wysokie zastosowano ciśnienie. Temperaturę krytyczną  dla wybranych gazów ujmuje tablica 2.2

Rys. 2.12. Izoterma doświadczalna dla dwutlenku węgla.