4.7   Dyfuzja w roztworach

Cząsteczki rozpuszczalnika i substancji rozpuszczonej znajdują się w ciągłym ruchu. Ruch ten powoduje rozprzestrzenianie się cząsteczek prowadzące do równomiernego ich rozkładu w danej objętości (naczyniu). Po pewnym czasie następuje w naczyniu likwidacja różnic stężeń (gradientów ). Zjawisko ruchu cząsteczek w wyniku gradientu ich stężenia nosi nazwę dyfuzji. Gradient stężenia jest  „bodźcem” dyfuzji, czyli przyczyną sprawczą przepływu cząsteczek.

Szybkość dyfuzji jest proporcjonalna do gradientu stężenia (równanie Ficka):

 Szybkość dyfuzji:         (4.08)             

Gdzie v jest szybkością dyfuzji mierzoną ilością moli przepływającą przez powierzchnię S w jednostce czasu:

(4.09)             

Gradient stężenia definiujemy jako różnicę stężenia C wzdłuż odległości x:

(4.10)             

Wielkość D jest współczynnikiem dyfuzji  dyfuzji, zależnym od temperatury:

(4.11)             

gdzie E* jest energią aktywacji procesu dyfuzji.