3. Prawo okresowości i okresowość fizycznych i chemicznych właściwości pierwiastków

3.5. Powinowactwo elektronowe

  • Wielkość charakteryzująca zdolność atomu (lub cząsteczki) w stanie podstawowym do przyłączania elektronu i tworzenia jonu ujemnego (anionu).
  • Ilościowo określa się ją jako energię, która wydziela się w wyniku tego procesu. Tradycyjnie energię tę podaje się w elektronowoltach (eV).
  • Powinowactwo elektronowe jest pośrednią miarą elektroujemności pierwiastków chemicznych. Im większa wartość powinowactwa, tym większa elektroujemność pierwiastka.
  • Powinowactwo elektronowe pierwiastków grup głównych staje się mniej ujemne z przejściem w dół grupy. Atomy o największym promieniu, które mają najniższe energie jonizacji (powinowactwo do własnych elektronów walencyjnych), mają też najniższe powinowactwo dla dodawanych elektronów.
  • Istnieją jednak dwa główne wyjątki od tej tendencji:
  1. Wartości powinowactwa elektronów pierwiastków B do F w drugim okresie są mniej ujemne niż w przypadku elementów znajdujących się bezpośrednio pod nimi w trzecim okresie. Pierwiastki okresu trzeciego (n = 3) mają najniższe wartości powinowactwa elektronowego.

  2. Wartości powinowactwa elektronowego metali ziem alkalicznych są bardziej ujemne dla pierwiastków od Be do Ba. Tworzenie się anionów pierwiastków cięższych jest energetycznie korzystniejsze.


Powinowactwo elektronowe

Grafika: Powinowactwo elektronowe pierwiastków grup głównych [eV]*. 
Źródło: GroMar Sp. z o.o., na podstawie Mizerski W., Tablice Chemiczne, Adamantan, 2004, licencja CC BY-SA 3.0.


_________________
* Wykorzystano grafiki zamieszczone na Zintegrowanej Platformie Edukacyjnej.



Mini Quiz


Ikona (źródło): Reshot