Wiązania chemiczne
4. Wiązania kowalencyjne
4.1. Wiązanie kowalencyjne niespolaryzowane
Wiązanie kowalencyjne niespolaryzowane – utworzenie jednej lub więcej wspólnych par elektronowych wchodzących równocześnie w układy elektronowe obu łączących się atomów, każdy z atomów dostarcza jednakowej liczby elektronów do wspólnego użytku
Dla przykładu:
- Wodór to pierwiastek chemiczny, którego atomy w normalnych warunkach występują w postaci dwuatomowych cząsteczkach. Wiązanie pomiędzy atomami wodoru polega na oddaniu do wspólnego użytku po jednym elektronie przez każdy z atomów, uwspólnienie elektronów w celu utworzenia wspólnej (wiążącej) pary elektronowej.
Grafika: oprac. Sylwia Zelek-Pogudz, licencja CC BY-SA 4.0.
[na podst. Wzór kropkowy elektronów w cząsteczce wodoru*. Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0].
- W przypadku dwuatomowej cząsteczki chloru oprócz wiążących par elektronowych, w cząsteczkach znajdują się także tzw. niewiążce pary elektronowe. Nie biorą one bezpośredniego udziału w tworzeniu wiązania chemicznego.
Grafika: Rodzaje par elektronowych w cząsteczce chloru. Źródło: Krzysztof Jaworski, Bożena Karawajczyk, epodreczniki.pl, licencja: CC BY-SA 3.0.
Atomy niemetali mogą uwspólniać więcej niż jedną parę elektronową.
- Cząsteczka tlenu - atom tlenu ma sześć elektronów walencyjnych, a do uzyskania ośmiu elektronów na ostatniej powłoce potrzebuje dwóch. Dlatego każdy z atomów tlenu w cząsteczce oddaje do wspólnego użytku po dwa elektrony. Między atomami tlenu występują zatem dwie wiążące pary elektronowe. Takie wiązanie określa się mianem wiązania podwójnego. Wzór sumaryczny cząsteczki tlenu to O2.
Grafika: oprac. Sylwia Zelek-Pogudz, licencja CC BY-SA 4.0. [na podst. Rodzaje par elektronowych w cząsteczce chloru. Źródło: Krzysztof Jaworski, Bożena Karawajczyk, epodreczniki.pl, licencja: CC BY-SA 3.0].
- Cząsteczka azotu - atom azotu ma pięć elektronów walencyjnych, a do uzyskania ośmiu elektronów na ostatniej powłoce potrzebuje trzech. Dlatego każdy z atomów azotu w cząsteczce oddaje do wspólnego użytku po trzy elektrony. Między atomami azotu występują zatem trzy wiążące pary elektronowe. Takie wiązanie określa się mianem wiązania potrójnego. Wzór sumaryczny cząsteczki azotu to N2.
Grafika: oprac. Sylwia Zelek-Pogudz, licencja CC BY-SA 4.0. [na podst. Rodzaje par elektronowych w cząsteczce chloru. Źródło: Krzysztof Jaworski, Bożena Karawajczyk, epodreczniki.pl, licencja: CC BY-SA 3.0].
_________________
* Wykorzystano grafiki zamieszczone na Zintegrowanej Platformie Edukacyjnej.
