1.4   Mechanika kwantowa  

 Do badania struktury materii (np. kryształów) stosuje się metody dyfrakcyjne, które polegają na określeniu kąta ugięcia się fal przy przechodzeniu przez szczeliny lub odbiciu od siatki dyfrakcyjnej. W odmianie dyfraktografii zwanej rentgenografią stosuje się promieniowanie  rentgenowskie, którego długość fali jest dogodna do badania struktury kryształów. Mimo, iż zjawisko dyfrakcji jest charakterystyczne dla fal elektromagnetycznych podobny obraz materii uzyskano stosując w miejsce promieni Roentgena strumień elektronów. Interpretacja uzyskanych dyfraktogramów elektronowych była możliwa, jeśli założyć falowy charakter elektronu czyli przypisać strumieniowi elektronów odpowiednią długość fali promieniowania. Założenie to stanowi podstawę teorii dualizmu korpukularno-falowego cząstek.