5.7.3
Hydroliza
soli słabych kwasów i słabych zasad
(przykłady)
Hydrolizę
soli słabego kwasu
i słabej zasady
można opisać reakcją
dysocjacji (wszystkie sole rozpuszczone w wodzie są całkowicie
zdysocjowane):
(5.81)
reakcją
anionu z cząsteczką wody:
(5.82)
oraz
reakcją kationu z cząsteczką wody:
(5.83)
Obu
reakcjom cząstkowym (5.82) i (5.83) można przypisać stałe hydrolizy Kh1
i Kh2 stosując wzory
(5.69, 5.70) oraz (5.77, 5.78). Sumaryczną reakcję hydrolizy można
uzyskać poprzez dodanie reakcji (5.82) i (5.83):
(5.84)
Stała
równowagi dla reakcji (5.84) wynosi:
(5.85)
Równanie
(5.85) możemy przedstawić w postaci:
(5.86)
Przyjmując,
że:
oraz mnożąc licznik i mianownik przez iloczyn
mamy:
(5.87)
Stąd
po podstawieniu odpowiednich stałych,
iloczynu
jonowego wody:
stałej
dysocjacji słabej zasady
:
stałej
dysocjacji słabego kwasu
:
otrzymamy
wyrażenie na stałą hydrolizy soli słabego kwasu i słabej zasady:
(5.88)
W
wyniku hydrolizy soli słabego kwasu i słabej zasady odczyn roztworu (pH)
zależy od wielkości odpowiednich stałych dysocjacji kwasu i zasady.
Przykład
hydrolizy soli słabego kwasu i słabej zasady:
Hydroliza
octanu amonowego
Octan
sodowy jest solą słabego kwasu octowego
i słabej zasady
amonowej
. Hydroliza tej soli przebiega zgodnie z reakcjami:
(5.89a)
(sól jest całkowicie zdysocjowana w
roztworze wodnym)
(5.89b)
(anion octanowy ma tendencję przyłączania jonu wodorowego)
(5.89c)
(kation amonowy przyłącza jon hydroksylowy)
Reakcja całkowita:
(5.89d)
Z
równania (5.89d) wynika, że odczyn roztworu będzie zależał od stałych
dysocjacji kwasu octowego i zasady amonowej oraz iloczynu jonowego wody.
Ponieważ stałe te niewiele się od siebie różnią odczyn roztworu będzie
praktycznie obojętny (pH »
7).
|