5.   Równowagi jonowe w roztworach

5.1   Dysocjacja elektrolityczna

Dysocjacją elektrolityczną nazywamy rozpad substancji na jony pod wpływem rozpuszczalnika. W wyniku tego procesu powstaje roztwór przewodzący prąd. Substancje ulegające dysocjacji elektrolitycznej nazywamy elektrolitami.

Przewodnictwo elektrolitu jest przewodnictwem jonowym związanym z ruchem kationów i anionów w polu elektrycznym.

Rys.5.1 przedstawia proces dysocjacji cząsteczki chlorowodoru w rozpuszczalniku polarnym jakim jest woda. W cząsteczce chlorowodoru atom wodoru związany jest z chlorem silnie spolaryzowanym wiązaniem atomowym (I.3.2.2). Wprowadzenie chlorowodoru do wody prowadzi do orientacji polarnych cząsteczek  wokół cząsteczek HCl .Następuje rozerwanie wiązania wodór-chlor i utworzenie uwodnionych jonów i . Powstaje w ten sposób wodny roztwór kwasu solnego.

               

Rys.5.1. Dysocjacja chlorowodoru w wodzie.

Proces dysocjacji chlorowodoru możemy zapisać w postaci równania chemicznego:

(5.01)             

Zdolność substancji do dysocjacji zależy od jej polarności oraz polarności rozpuszczalnika. Im silniej jest spolaryzowana cząsteczka tym łatwiej  ulega ona rozpadowi na jony w rozpuszczalniku polarnym. Chlorowodór jest cząsteczką bardzo silnie spolaryzowaną. W wodzie praktycznie całkowicie rozpada się na jony i stąd w równaniu (5.01) dysocjację HCl przedstawiono jako reakcję nieodwracalną, zachodzącą tylko w jednym kierunku, w kierunku tworzenia jonów i .

Nie wszystkie substancje  rozpadają się w jednakowym stopniu na jony. Niektóre cząsteczki o silnych, słabo spolaryzowanych wiązaniach atomowych w ogóle nie ulegają dysocjacji. Nazywamy je nieelektrolitami. Przykładem mogą być cząsteczki cukru. 

Część cząsteczek rozpada się częściowo na jony i proces ten można ogólnie opisać równowagą chemiczną:

(5.02)                         

Równowaga opisaną reakcją (5.02) jest równowagą dysocjacji. Stała równowagi (IV.2.2) tej reakcji:

Stała dysocjacji

(5.03)                         

nosi nazwę stałej dysocjacji. Im większa wartość  tym bardziej substancja jest zdysocjowana w roztworze. W tablicy 5.1. podano przykłady równowag jonowych oraz stałych dysocjacji elektrolitów w roztworach wodnych.

Tablica 5.1
Stała dysocjacji i stopień dysocjacji dla wybranych elektrolitów
Substancja
Reakcja dysocjacji
Stała dysocjacji

K

Stopień dysocjacji

a

 

0,0001 dla 0,03m

(pierwszy stopień dysocjacji)

 

0,0007 dla 0,05M

(pierwszy stopień dysocjacji)

 

0,021 dla 0,02m

0,017 dla 0,05m

(pierwszy stopień dysocjacji)

0,013 dla 0,1M

0,004 dla 1,0M

0,013 dla 0,1M

0,004 dla 1,0M

 

0,27 dla 0,03M

0,17 dla 0,2M

 

0,58 dla 0,05M

0,01 dla stężonego kwasu

 

0,09 dla 0,0075M

 

Istnieje jeszcze jeden sposób wyrażania zdolności substancji do dysocjacji w danym rozpuszczalniku. Jest nim stopień dysocjacji.

Stopniem dysocjacji nazywamy stosunek ilości cząsteczek substancji które rozpadły się na jony do całkowitej (rozpuszczonej) ilości cząsteczek:

(5.04)                                     

Ilość cząsteczek w równaniu (5.04) można zastąpić ilością moli n:

(5.05)                                     

Stopień dysocjacji jest liczbą bezwymiarową mieszczącą się w przedziale . Można go również wyrazić w procentach:

(5.06)                                     

Elektrolity mocne i słabe

Elektrolity o wartości a zbliżonej do jedności nazywamy elektrolitami mocnymi. Elektrolity słabe to elektrolity których a jest bardzo małe, na ogół mniejsze od 0,1.